Back to Schedule
Donate

บทคัดย่อจากข้อเขียนของปรมหังสา โยคานันทะ

ในการสร้างจักรวาลนั้น พระเจ้าทรงสำแดงเป็นสองภาค: บุรุษหรือบิดาภาค กับ สตรีหรือมารดาภาค...ในธรรมชาติท่านจะเห็นมารดาภาคแห่งพระเจ้า อุดมด้วยความงาม ความอ่อนโยน ละมุนละไม และเมตตา

flower

พระเจ้าในฐานะพระแม่ทรงดูแลมนุษย์ลูกๆ ของพระองค์อย่างเอาใจใส่เหมือนแม่แท้จริงทั้งหลาย ความเมตตาไร้เงื่อนไขของพระเจ้าที่สำแดงในมารดา ในสัญชาติญาณความรักและไม่ถือโทษของแม่ ไม่ว่าลูกทำสิ่งใด แสดงให้เห็นว่าพระเจ้าก็ทรงยกโทษให้มนุษย์ได้อย่างเดียวกัน ข้าพเจ้าจึงไม่ชอบโยงพระเจ้ากับเทพเจ้าผู้เหี้ยมเกรียมอย่างที่ผู้เผยพระวจนะบางท่านกระทำ แต่ในฐานะพระแม่ที่รอให้อภัยลูกๆ และนำพาพวกเขากลับ หลังจากเร่ร่อนตามเจตนารมณ์ไปบนวิถีที่มีพลั้งพลาดตลอดหลายภพชาติ

flower

จงทำตัวเหมือนลูกที่รุมเร้า เรียกหาพระแม่อยู่เสมอจนพระองค์ตรัสว่า “เอ้า เอาละ เจ้าอยากได้อะไร” พระองค์วุ่นวายอยู่กับการสร้างโลก จะไม่ตอบสนองลูกทันทีทันใด แต่พระองค์จะมาตามเสียงร้องของลูกซุกซนที่เรียกหาตลอดเวลา

พระแม่ประสงค์ยิ่งนักอยากให้เรากลับไปกับพระองค์ แต่แรกสุดเราต้องพิสูจน์ให้เห็นว่า เราต้องการ พระแม่เท่านั้น เราต้องเรียกหาอย่างเร่งเร้าตลอดเวลา แล้วพระแม่จะยิ้มให้เราทันที ทิพยบรมวิญญาณไม่ลำเอียง พระแม่รักทุกคนผู้ภักดีชื่นชมความรักของพระแม่และรักตอบ ข้าพเจ้าเห็นผู้คนที่ได้รับความรักหรือได้รับเงินทองเล็กๆ น้อยๆ จากมนุษย์ ก็มีความสุขเหลือเกิน! ถ้าเขาได้เห็นความรักอันทรงพลังซึ่งให้ความสุขของพระแม่ พวกเขาจะบินหนีไปจากสิ่งอื่นๆ ทั้งสิ้น

flower

ข้าแต่พระแม่ ข้าพเจ้าได้ยินเสียงของท่านในกลิ่นกุหลาบ ข้าพเจ้าได้ยินเสียงของท่านในเสียงกระซิบอย่างภักดีของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าได้ยินเสียงของท่านในเสียงโกลาหลของความคิด ความรักของท่านพูดผ่านเสียงของมิตรสหาย ข้าพเจ้าสัมผัสความละมุนละไมของท่านในความอ่อนหวานของดอกลิลลี่

ข้าแต่พระแม่ โปรดเปิดม่านอรุโณทัยเผยพระพักตร์อันแจ่มจ้า! เผยสุริยาให้ได้ยลพระพักตร์แห่งอำนาจ! เผยราตรีที่มีพระพักตร์แห่งจันทรา! เผยความคิดของข้าฯ เพื่อพระพักตร์ปัญญาแห่งพระองค์! เผยอารมณ์ของข้าฯ เพื่อสำแดงพักตร์รักเมตตาของพระองค์! เผยความหยิ่งผยองของข้าฯ เพื่อพักตราความถ่อม! เผยปัญญาของข้าฯเพื่อพระพักตร์บริบูรณ์แห่งพระองค์!

ขณะข้าพเจ้าเรียกหาท่านในความอ้างว้าง ท่านเปล่งประกายฉายแสงอรุณอย่างเบิกบาน ท่านออกจากประตุสุริยาหลั่งอำนาจในทุกขุมขนของข้าพเจ้า ท่านฉุดราตรีโง่หลงพ้นจากข้าพเจ้า เผยแสงเงินตรัสกล่าวอย่างเงียบๆ!

flower

ยามที่ผู้อื่นผลาญเวลา ท่านจงทำสมาธิ แล้วท่านจะเห็นในสมาธิว่าพระแม่ผู้นิ่งเงียบตรัสกับท่าน...ทุกแห่งหนข้าพเจ้าเห็นทิพยบรมวิญญาณสำแดงในรูปของพระแม่ น้ำจับตัวเป็นน้ำแข็ง บรมวิญญาณที่มองไม่เห็นอาจเยือกเย็นเพราะน้ำค้างจับตัวแข็งด้วยศรัทธาของข้าพเจ้า ถ้าเพียงแต่ท่านได้เห็นพระเนตรงดงามของพระแม่อย่างที่ข้าพเจ้าเห็นเมื่อคืนก่อน! หัวใจของข้าพเจ้าปริ่มล้นด้วยความปีตินิรันดร์ ถ้วยดวงใจน้อยๆ ของข้าพเจ้าเหลือที่จะรองรับความปีติแห่งความรักที่ข้าพเจ้าได้เห็นในสายพระเนตรนั้น—ที่มองข้าพเจ้า และบางครั้งแย้มพระสรวล ข้าพเจ้าทูลพระแม่ว่า “โอ้! แล้วผู้คนพูดกันว่าพระแม่ไม่มีจริง!” พระแม่ทรงยิ้ม ข้าพเจ้ากล่าวต่อไปว่า “พระแม่นี่แหละของจริง สิ่งอื่นๆ ไม่จริง” พระแม่แย้มพระสรวลอีกครั้ง ข้าพเจ้าอธิษฐาน “ข้าแต่พระแม่ ขอท่านเป็นจริงแก่ทุกคนด้วยเทอญ”

flower

ผู้แสวงหามีอยู่สองประเภท: คือประเภทลูกลิงกับลูกแมว ลูกลิงเกาะติดแม่ แต่พอแม่กระโดด ลูกก็อาจตกลงมา ส่วนลูกแมวนั้นแม่แมวคาบไปวางไว้ตรงที่แม่พอใจ ลูกแมวไว้ใจแม่อย่างยิ่ง ข้าพเจ้าเป็นเช่นนั้น ข้าพเจ้ามอบความรับผิดชอบทั้งหมดไว้ที่พระแม่ แต่การจะมีเจตคติเช่นนี้ต้องมีเจตจำนงสูงยิ่ง ในทุกสถานการณ์—สุขภาพดีหรือเจ็บป่วย รวยหรือจน แดดออกหรือเมฆครึ้ม—อารมณ์ท่านต้องไม่หวั่นไหว แม้อยู่ในหุบเหวความทุกข์ท่านก็ไม่สงสัยว่าทำไมพระแม่วางท่านไว้ตรงนั้น ท่านมีศรัทธาว่าพระแม่ทรงรู้ดีที่สุด บางทีหายนะที่เห็นๆ กลายเป็นพรสำหรับท่าน...

อย่าลืม ว่าความเศร้าหมองเป็นเงาพระหัตถ์ของพระแม่ที่ยื่นมาประคอง บางครั้งเมื่อพระแม่จะประคองท่าน เงาพระหัตถ์มาถึงตัวท่านก่อน ฉะนั้น เมื่อเกิดเรื่องเดือดร้อน อย่าคิดว่าพระแม่ลงโทษท่าน เงาพระหัตถ์นำพรมาให้ทำให้ท่านได้อยู่ใกล้พระแม่

flower

ท่านถูกส่งมาสู่โลกนี้เพื่อมีประสบการณ์กับจักรวาลเวทีแห่งการแสดงของพระเจ้า แล้วจากนั้นก็กลับไปอยู่กับพระองค์...ข้าพเจ้ากล่าวว่า “พระผู้เป็นเจ้า นี่เป็นการแสดงของพระองค์ ขอให้เป็นไปเช่นนั้น แต่ข้าพเจ้าไม่ประสงค์เป็นส่วนหนึ่งในนั้น เว้นแต่เพื่อทำตามพระประสงค์ของพระองค์ ข้าพเจ้าจะทำการงานที่พระองค์บัญชาให้เร็วที่สุด แล้วออกจากการแสดงของพระองค์ และข้าพเจ้าประสงค์จะนำผู้อื่นให้พ้นจากละครมายาสุขและเศร้านี้ด้วยเช่นกัน”...

ตราบใดที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ขอให้จิตคิดถึงอย่างเดียว—พระเจ้า...หลับตา นึกถึงพระเจ้า และเรียกหาพระแม่จากวิญญาณของท่าน ซึ่งท่านสามารถทำได้ทุกที่ทุกเวลา ไม่ว่าท่านกำลังทำสิ่งใด ใจสามารถสนทนากับพระเจ้า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพเจ้ามองหาพระองค์ ข้าพเจ้าไม่ต้องการสิ่งใดนอกจากพระองค์ ข้าพเจ้าปรารถนาจะอยู่กับพระองค์ตลอดเวลา พระองค์สร้างข้าพเจ้าตามฉายาของพระองค์ พระองค์คือบ้านของข้าพเจ้า พระองค์ไม่มีสิทธิ์ให้ข้าพเจ้าอยู่ห่างไกลจากพระองค์ ข้าพเจ้าอาจทำผิด หลงมายาทดลองของละครจักรวาล แต่เพราะพระองค์เป็นพระแม่ เป็นพระบิดา พระสหาย ข้าพเจ้ารู้ว่าพระองค์จะทรงยกโทษและนำข้าพเจ้ากลับไป ข้าพเจ้าต้องการกลับบ้าน ข้าพเจ้าต้องการมาสู่พระองค์”